“Saén kamo maduman?” an hapot kan fraile ki Maria Clara asin ki Tia Isabel na mga tilulunad na sa sarong coche na nasasamnohan nin pirak; sa tahaw kan saiyang mga kariworokan, pinagtotorotaptap ni Padre Damaso su pisngi kan daraga.
“Sa Beaterio sa pagkoa kan sakong mga daradara,”’ an saiyang simbag.
“Ahaaa aha! hilingon ta kun siisay an lalong makakapangyari, hilingon ta...” ribaraw na nagngongorob- ngorob na binayaan su duwang babaye sa bakong didiit na pagtaka. Horohod su payo Ithay su lakaw nakaabot sa hagyanan asin sominakat.
“!Igwa gayod nin sermon, asin pinagtotoom!” sabi ni Tia Isabel; “Sakat na Maria ta mahahaloy kitang omabot.”
Kun igwa okun dai nin sermon si Padre Damaso, dai kami makasabi; alagad mga mahahalagang bagay an saiyang pinagiisip, tara dai iginawgaw su kamot ki Capitan Tiago na nangaipong lomohod-lohod tanganing siyang makabisa.
“Santiago!” an énot na itinaram, “mga mahalagang bagay an satong pag-oolayan; hamos sa saimong pitak na pasuratan.”
Naribaraw si Capitan Tiago, dai nakapagkaalo, alagad nagkiyog asin suminonod sa pading daktlang hagmang, na kuminabig kan pint6 sa saiyang likodan,
Urawahon ta an saindang hilom na pag-olay-olay sa pagsiyasat kun ano nang ginibo ki Fray Sibyla.
An pantas na dominico dai sa convento: (106) amay na gayong hominalé, pakatapus kan saiyang misa, napaduman sa convento kan safyang orden sa may pagilaog sa Puerta de Isabel II o de Magallanes, sdsog sa kun anong familia an naghahadé sa Madrid.
Pinasipara niya lamang su mahamot na parong kan chocolate, siring man su kinarantog kan mga cajon asin su pinaragkay kan pirak na halé sa procuracién (107), asin pahanga nang magpasalamat sa magalang asin mapagisusugad na pataratara kan oldog (108) na procurador, si Fray Sibyla sominakat, ominagi sa nagkapirang pasillo asin kan mga moro kan saiyang gogom na kamot tominoktok sa sarong pinto.
“!Dagos!” an hagayhay nin sarong tingog.
“Ibalik na po logod saimo nin Mahal na Dios, an marhay na ginhawa!” iyo an pataratara pagkalaog kan aki
