pang dominico.
Sa sarong dakúlang sillón nakikítang nagtutikaw an sarong gurang na padi, maniwang, madulawdulaw su kublit, siring kan mga santo na pinintahan ni Rivera. Su mga mata naglolobong sa kalogkalog na lakop nin mahibog na gayong kiray, na, huli ta haros korondot na girdray, minapadigang kan banggraw kan saiyang ma- gagadanon na mga mata.
Nayogtong magmasid saiya si Fray Sibyla, tikmoré sa irarom kan gagalangan na escapulario ni Santo Domingo. Dangan dominuk6é na daing and man na iti- naram asin garong naghahalat. és ae sindsadol akong magpaburit (109), Hernan-
go!”
Luhaylihay na iinitaas ni Fray Sibyla su saiyang mga mata asin ipinotitok sa lawog kan naghehélang: ‘ “Asin and po an saimong pinagmarhay?” an saiyang
apot.
“!Magadan! Ay! may natatada pa daw sak6 na ibang bagay? Labilabi an sakong pagtios, alagad... dakol man an sakong pinapagtios...! pinagbabayadan ko an sakong titang! Asin kimosta ka? ano dara mo?”
“Napadigdi pé akdé ta sasabihan ko ika kan tugon mo sakiya.
“Ah! asin ano kaito?”
“!Psit!’ mamondong nagsimbag su aki pang padi tominukaw asin mapanglanghad na isinalingoy su la- wog sa ibang sugod kan cuarto binaretan kami nin mga bagaybagay na dai mahimong paniwalaan; an hagbayon na si Ibarra sarong barobatang madlam, garong bakong mangmang, alagad marhay na aki.
“Tubod ka?”
“Kasubanggi pominodn su labanan!”
“Tyo na? Paand?”
Sa gotos na mga tataramon iindsip ni Fray Sibyla su nangyari ki Padre Damaso asin ki Crisostomo Ibarra.
“Laen pa kaini,” sinabi niya sa katapusan, “an hag- bayon na tinodan ikakasal sa aki ni Capitan Tiago, na nagadal sa sarong colegio nin mga hermanas; mayaman siya asin dai nanggad maapil sa kaiwal tanganing dai mawara na kagayagayahan asin an saiyang mga karo- garingon.”
Nagtatangotang6 su gurang na naghehelang.
“Ohé, arog kan saimo an sakong pinagiisip... Sa
