kahoy, su mga matonok na mga wuyo asin su mga nagporoldot na mga gamot nin kahoy nagpapakaolang kan lakaw kan duwa. Pinagsosonod kan aki su anino kan saiyang ina, na nagtataga-pakapanggrawan kan mga siring kan tala-sinag, na minalagbas sa mga ruwang asin sa mga sanga. Iyo ito su makagigilantas na kadlagan kan angkos ni Ibarra.
Nagkapira kadosmog su barobata, alagad minabuhat man giraray, dai nagmaté nin kolog; su bilog nyang kalag nahahayag sa saiyang mga mata, na nagsosonod sa minamahal na angka.
Dinakit ninda su sapa na mahamis su inorokotok, su mga tonok kan marorogi, na nagkapurukan sa laboy sa pangpang, nagrolobong sa daing sapin na saiyang mga bitis; dai minaorong si Basilio tanganing gaboton an mga ito.
Sa saiyang dakulang pagtaka nyang sominadok sa kahiwasan su saiyang ina asin lominaog sa tata na kahoy, na minasada kan linobngan kan gurang na kastila sa poon kan balité.
Siring man kuta an boot gibohon ni Basilio alagad natuklasan nyang pinto su tata. Kinakalasagan kan rongaw su lalaogan kan saiyang maniwang na mga takyag asin payong gorobot su buhok, na iningatan na pinto kan bilog nyang kosog.
“Ina, ako, ako, si Basilio na saimong aki!” an kurahaw kan pinagluluya nang hagbayon na nagpabayang mapukan.
“Kun muya mo akong tabangan...’
Alagad su rongaw dai minapahonod, masisikad su bitis sa daga nanunuhay nanggad na bulanos.
Tinobtob ni Basilio su pinto kan saiyang kamaoo, kan saiyang payo, na pando nin dugo, hominibi, alagad sayang. Nagsakit na makatindog. Naghanap sya nin kodal, na inisip nyang sakaton, alagad dai siyang nakoa. Lominibot sya asin nakakita nin sarong sanga kan makagigiram na balité na gurang nagsosolbodan saka an sanga nin sarod pang kahoy. Nagkamang,.su saiyang sa aking pagkamoot nagpaluwas nin gibong ngangalasan asin pakaagi sa mga sanga nakabalyo sya sa balité, asin nakita su saiyang ina na natotopa kan payo su pinto.
Nakamangno si Sisa huli kan kahinaragnas kan mga dahon, bominirik asin boot na dumulag, alagad su aki
