475
na lalaki mga mamondó kan horas na iyán; sa gabós na taón tiripon kami sa pagselebrar kan kaaldawan na iniho. ... kan sarong taón may pigsaramaan kaming sirá... nagparahibi na gayod si iná sa paghánap sa- uyá.“
“!Dai ka mádatong na búhay an banwaan, barobatá! Ngunyan na banggi may manok kita asin tápang opón. Hahanapon ka kan mga aki ko pagdatong ninda halé sa pátag.
“Dakol kang aki, asin sa sakong iná daing iba kundi kami sanang duwa; sakalé sa pagloba nya gadan na ako! Ngunyan na banggi muya ko syang taohan nin kagayagayahan, nin aguinaldo ... nin sarong aki!”
Namatean kan gurang na basá su saiyang mata, ibinugtak su kamot sa payo kan aki asin sinabihan na nayoyogtó:
“Garo kang gurang! Lakaw, padumán, hanapa an saimong ina, taohan saiya su aguinaldo... nin Dios, siring sa sabi mo, kun naaraman ko an ngaran kan sai- mong banwaan, nagdumán kutá ako kan maráot su sai- mong kamugtakan. Lakaw, aki ko, ibanhan ka logod nin Dios asin ni Jesús na Kagurangnan. Iibanhan ka ni Lucia na sakong makoapó sagkod sa haraning ban- waan.”
“Ano? mahalé ka?” an hapot saiya kan áking lalaki.“Duman sa ibabá may mga soldados, kadakol na mga mahabon. Habó mong makita an sakong mga reventa- dor? !Pum purumpum!”
“Habó kang magkáwat kan butang-manok na may taragoán?” hapot kan áking babaye; “nakatagó ka na? Totoo, na daing orog kamaogma kundi an pagusigon asin magtagó?”
Hominoyom si Basilio; kinoa su saiyang sogkod asin may luhá sa mata.
“Mabalik akong madalé,” an sabi; “dadarahon ko su sakong túgang na saday, makikita mo sya asin mag- kakáwat kamo, siring saimo kadakulá.”
“Nagpipilaypilay man?” an hapot kan áking babaye; “kun siring gibohon ta syang iná sa pico-pico.”
“Dai ka malingaw samuyá!” pinagsabihan sya kan gurang; “daraha an tápang ini nin opón asin taohan sa saimong iná.”
Inibanhan sya kan mga aki sagkod sa tulay na ka- wayan, na namumugtak sa itaas kan sapá na masologon
