nin mga sighid kan gihoy kan buri, alintangan binobug-
takan nin sarong daraga nin mga sogok nin manok, mga
limonsito asin mga gugulayon an sarong alat. Duwang
bagong tawo, saro lalaki asin sarong babaye, sa kataid
nin saro pa, na malungsi, maboblay, darakilang mata
asin hararom an paghiling nagtutikaw sa batang. Sa
saiyang maniniwang na lawog namimidbid nyamo su
aki ni Sisa, si Basilio, su tugang ni Crispin.
“Kun marhay na an saimong bitis,” an sabi saiya kan aking babaye, “magkakawat kita nin pico-pico na may taragoan, ako an ina.”
“Magiiriba kita ma turukad sa alitoktok kan bukid,” an sogpon na taramon kan aking lalaki, “mainom ka nin dugo nin usa na may limonsito asin ta mataba ka, asin dangan totokdoan ko ika nin paglokso sa lambang bato, sa ibabaw kan sapa.”
Mamondong naghohoyomhoyom si Basilio, pinaghihi- ling su lugad kan saiyang bitis, dangan tinatanaw su tala-init na maliwanag na marhay.
“Pabakalan an mga sighid na ini,” an sabi kan apo sa daraga. “asin ibakal mo nin ano man an saimong mga tugang ta ngunyan Pasko nin Pagkamondag.”
“Mga reventador, muya ko mga reventador!” nagku- rahaw su aking lalaki.
“Ako, sarong payong sa sakong aki-aki” an kurahaw kan aking babaye, na kinaptan su tapis kan saiyang tugang.
“Asin ika anong. muya mo?” an hapot kan apo ki Basilio.
Ini sinakit na makatindog asin dominolok sa gurang.
“Señor,” an sabi saiya, “naghélang ako sa laog nin labing sambulan?”
“Magpoon kan madayag mi ika na daing pagkatawo asin pano nin mga ligad, duwang bulanos na nakalihis, sa akala nyamo magagadan ka...”
“Pagbalsan logod kamo nin Dios, dukha kaming mar- hay!” an simbag ni Basilio; “alagad mantang Pasko ngunyan nin Pagkamondag, muya kong pomabanwaan sa paghiling sa sakong ina asin sadit na tugang na la- laki. Pighaharanap na gayod ako ninda.”
“Pero, aki, dai ka pa nararahay asin ta harayo an saimong banwaan, dai ka duman makakaabot na ma- tanga.”
“Dai po bale! An sakong ina asin sadit na tugang
