“Sakó mansana, señor,” an malolot na simbag kan gurang.
“Ah! bago ako makalingaw; dapat makaaram an mga escrupoloso (kun igwang natatakot na makipagolay sakuya) na bako na akong excomulgado; inanyayahan ako kan Arzobispó nin pagkaon.”
“Abaa, señor, dai mi pinakikiman-ohan an excomunion! Kita gabos anas na mga excomulgado; sagkod si Padre Damaso, asin sagkod ngunyan matabaon pa giraray.”
“Paano”
“Talaga, igwa nang sangtaon na binaston nya su coadjutor asin an coadjutor padi man na siring saiya. Siisay an makikiman-o sa mga excomunion, señor?”
Natanawan ni Ibarra si Elias sa mga manggagamlang; nagtaong-galang ini saiya siring man su iba, alagad sa hilingon nasabotan nya na may boot saiyang isabi.
“Ñor Juan,” an sabi ni Ibarra; “pakidaraha man, tabi, sakuya su lista kan mga manggagamlang.”
Nawará si Nor Juan, asin dinólok ni Ibarra si Elias na may binuhat na sarong dakúlang gapó asin isinangat sa sarong carro...
“Kun matataohan mo ako, señor, nin nagkapirang horas na olayólay, maglakawlakaw ka diyan na hapon sa pangpang kan danaw asin lomonad ka sa sakong sakayan, tara may mga isasabi ako saimo na mga mahalagang bagay,” an sabi ni Elias, dangan hominarayó pakatapus na makita su hiró kan payo kan hagbayon.
Dinara ni Ñor Juan su lista; alagad sayang lamang
su pagbasa ni Ibarra; dai duman su ngaran ni Elias.
AN TINGOG KAN MGA INOOSIG
Bago magsolnop su talá-init, lominaog si Ibarra sa sakayán ni Elias sa pangpang kan dánaw. Garong may kabaldian su hagbayon.
“Ipagpatawad mo, señor,” an may kaibang kamondoan na sabi ni Elias pagkakita saiya; “ipagpatawad mo na nangahas akong magsabi saimo na magtagbó
