su...” asin sa hababang tingog nagsabi pa “Dai ka
magimprudente, ngunyan pa naman.”
Kun mga hidaleng nangyayari iniho ominabot man si Capitan Tiago halé sa bulangan, mamondo asin naghahagayhay, nadaog su saiyang sarab.
Dai siya tinaohan ni Doña Victorina nin panahon na makahagayhay; sa kadikit na mga tataramon asin dakol na mga paglanghad iinosip saiya su gabos na nangyari, sabot nang gayo, saiyang pighinguha na mapakarhay su saiyang kamugtakan.
“Aangaton sya ni Linares, nadangog mo? Kun dai, dai mo pagtogotan na makasal sa saimong aki, dai ka, magayon! Kun mayong dasig, dai magkakanigo ki Clarita.”
“Diyata sa ginoong iyan?” an hapot ni Sinang na napano nin mga luha su saiyang magayagayang mga mata, “aram ko na ika maalam, alagad bakong madadarahon.”
Malungsi siring sa taro, bominangon-bangon si Maria Clara asin hiniling nin natatakot na mga mata su saiyang mga mata, si Doña Victorina asin si Linares. Namula ini, iinibaba ni Capitan Tiago su saiyang mga mata asin nagdugang pa su señora:
“Clarita, giromdomon mo ini: dai ka sagkod magpakasal sa lalaking matalaw; magnganganib kang paglanghadan sagkod kan mga ayam.’
Alagad dai sominimbag su daraga asin sinabihan su saiyang mga amiga:
“Daraha ako nindo sa sakong higdaan ta dai ako makalakaw na ako sana.”
Tinowangan ninda sya na makatindog, asin nalilikosan su saiyang iksan kan mga bilogon na takyag kan saiyang mga amiga, nahohongko su ginading na payo sa abaga kan magayon na si Victorina, lominaog su daraga sa Ssaiyang lalamban.
Kan banggi mansanang ito tiniripon kan magagom
su saindang mga daradara, ipinahayag ki Capitan
Tiago su babayadan kaini, na nakaabot sa nagkapirang
ribong pisos, asin nagkaaratab na magpasiriring sa
Manila kan sominonod na aldaw sa coche ni Capitan Tiago.
An masosopgon na si Linares an saindang pinapanghimalos.
