bang kita sa Capitan General!” an may kaangotan
na sabi ni Doña Victorina sa saiyang agom. “Bako kang
lalaki; kanogon pa kan mga sinasayang mong mga pantalon!”
“A... alagad, babaye, asin su mga bantay? pilay ako!”
“Dapat mo siyang angaton nin badilan o nin tigbasan, o kun dai... kun dai.
Asin hiniling ni Doña Victorina su aoang ngipon.
“Aki, dai pa lamang ako sagkod naka.
Dai sya pinatapus ni Doña Victorina; sa sarong maliksing hiro ginabot su saiyang torotangkas na ngipon sa tahaw kan lansangan asin tinimaktimakan ito.
Su lalaki, naghihibihibi, asin su babaye, naglalaad su mata, ominarabot sa saindang harong. Kan mga hidaleng ito nakikipagolay si Linares ki Maria Clara, ki Sinang asin ki Victoria, asin mantang dai nagaaram kan kasiriplingan nin boot, bakong didiit su saiyang karibarawan kan makita su saiyang mga pinsan. Si Maria Clara, na nagnonorayday sa sillon sa tahaw nin duwang olonan asin tamong, nagtakang padagos kan makita sa bagong pamandok kan saiyang doctor.
“Primo,” an sabi ni Doña Victorina, “angaton mo ngunyan tolos su alférez kun dai. .
“Ngata?” an may pagtakang hapot ni Linares.
“Angaton mo sya ngunyan tolos o kun dai sasabihan’ ko an kagabsan kun siisay ka!”
“Alagad! Dońa Victorina!”
Naghirilingan su tolong magaramiga.
“Sa saimong paghona! pinaglanghadan kami kan alférez asin nagsabi na talagang iyo ka man nanggad! Su gurang na asbo lominusad na may latigo, asin ini nagpabayang pagrangsaan...! sarong lalaki!”
“Abaa!” sabi ni Sinang “nagiriwal asin dai ta nakita!”
“Tiniripoan kan alférez su doctor!” an dugang na sabi ni Victoria.
Ngunyan mansana masa Manila kami, mawalat ka digdi ta angaton mo siya, asin kun dai, sasabihon ko ki Don Santiago na pitik and man iinosip mo saiya, sasabihan ko sya..
“Alagad Doña Victorina, Doña Victorina!” sinaligbaton ni Linares na nanglunsi kanayon rominani saiya, “tomiwasay ka; dai mo sako ipagparomdom
