pira an mga nagkaoromayan huli sana sa sarong marhay na pagkumpisal!”
“Ipagpatawad mo,” an panuntiwal ni Doña Victorina na baga pinamagtingan; “mapadapit sa kabagsikan pagkumpisal ....! bolonga an agom kan alférez nin sarong marhay na pagkumpisal!”
“!Sarong lugad, señora, bakong hélang na mangyayaring malasigan (45-a), kan conciencia!” an mahigpit na simbag ni Padre Salvi; “Alagad ikakalikay sya nin sarong marhay na pagkumpisal sa pagkamit nin mga kakologan na siring kan sa ngunian na aga.”
“Igo sya!” an padagos ni Doña Victorina na baga dai niya nadangog su gabos na mga sinabi ni Padre Salvi. “!An babayeng iyan masumbikal na marhay! Sa simbahan ano sanag hiling! talagang nakikita na siya sarong hamak na tawo; kan Domingo hahapoton ko na kuta kun may ati ako sa lawog, alagad siisay an madudusta sa pakiolay sa sarong basang na tawo?”
Siring man su cura, baga sa dai nagmangno kan talumpating iniho, nagpadagos:
“Maniwala ka sako, Don Santiago; tanganing. lubos nang maomayan an saimong aki kinakaipuhan na magpakinabang sya sa aga, dadarahan ko sya nin viatico... sa sakong akala dai sya nin ikukumpisal, alagad... kun boot na magkumpisal giraray ngunian na banggi..."
“Dai ko naaraman,” an madaleng sogpon ni Doña Victorina na inurawa su sarong pausa, “dai ko nasasabotan kun paanong magkaigwa nin mga tawo na nagpapakahimong magpakarasal sa siring na mga ananakot, arog kan babayeng iyan, sa harayo nakikita kun saén hale; namamantaag na gayo an saiyang pagkamaurihon; !nakikita anong pinakikinabang nin sarong alférez?”
“Kun kaya, Don Santiago, sabihan mo an saimong pinsan na andamon an naghehélang sa pagpakinabang noodma, madigdi ako ngunian na banggi sa pagabsolver saiya kan mga kasalan niyang mga saraday...”
Asin kan makita na lominuwas si Tia Isabel, sinabihan sa tagalog;
“Andamon mo an saimong makoina sa pagkumpisal ngunian na banggi; sa aga dadarahan ko sya nin viatico; huli kaiyan magmamalaymay siya tolos.”
“Alagad, Padre,” nangahas na somuhay si Linares
