na itong mga mata na baga may hinahanap, asin dai
nadangog si Doňa Victorina na nagaapod saiya.
“Ginoong Linares,” an sabi saiya kan cura na hinawas sya sa saiyang pagkaotok; “pasiringon digdi si Padre Damaso.”
Nagdadangadang na talaga si Padre Damaso, malungsi asin mamoromondo; paghale sa higdaan an enot
nyang dinalaw si Maria Clara. Bako nang su dating
Padre Damaso, matabaon asin maliksi; ngunyan naglalakaw daing girong asin baga nag-aalangalang.
Daing pinataratarang siisay man, dagos-dagos sa higdaan kan naghehelang asin, pakakapoti ini sa kamot.
“!Maria!” an olay sa dai masabing kalodokan, asin bominolos nin luha su saiyang mga mata, “!Maria, aki ko, dai ka magagadan!”
Minuklat ni Maria su saiyang mga mata asin may pagtaka na hominiling saiya.
Dai nin siisay man sa mga nakakamidbid ki Padre Damaso nin nagaakala na igwa sya nin mga malodok na kamatean; sa irarom kan makanos na itong panglawog dai nin naghohona na igwa duman nin puso.
Dai nakapagpadagos si Padre Damaso asin hominarayo sa daraga, naghihibi na garong aki. Napaduman sa caida tanganing ibobhong padagos su saiyang kasakitan, sa tangod kan mga nawiwilihan na mga nagkakanap na mga tinanom sa balcon ni Maria Clara.
“!Abaang pagmahal sa saiyang pinangaki!” an paghona kan kagabsan.
Daing hirohiro asin daing girong na nagmamasid saiya si Padre Salvi asin kinakagat nin luhayluhay su ngoso.
Kan matorotiwasay na, ipinamidbid saiya ni Doña Victorina su hagbayon na si Linares na magalang na rominani saiya.
Inapus-apus sya nin paghiling ni Padre Damaso magpoon sa bitis sagkod sa payo, kinoa su surat na iginawgaw saiya asin binasa na garong dai nya nasabutan, tara saiyang hinapot:
“Asin siisay ka?”
