“Makuri an sakong kaogmahan! may dara akong surat saiya,” an sabi kan hagbayon, “asin kun bakong huli sa mamongayang ining pagkahinaragbo na nakadara digdi sakuya, talagang madigdi ako sa paggiaw saiya.’
Napagmatang bulanos su mamongayang pagkahinaragbo.
“De Espadaña?” an sabi ni Dona Victorina pakatapus kan pamdahaw, “hilingén ta si Clarita?’ — asin ki Capitan Tiago; “Huli sana saimo, Don Santiago, huli. sana saimo! Daing ibang pigbobolong an sakong agom kundi an mga haralangkaw na tawo, asin saro pa, saro pa! An sakong agom bakong arog kan mga uya digdi... sa Madrid mga mahal na tawo sana an saiyang pigboolong."
Nagduruman sa lalamban kan naghehélang.
Madorodiklom su lalamban, pirinto su mga bintana sa takot na maparosan, asin an kadikit na liwanag na nagbabanggraw duman halé sa duwang kandila na naglalaad sa atibang nin sarong ladawan kan Virgen de Antipolo.
Nabobogkos su payo nin panyo na hinoom sa agua de Colonia, su hawak maingat na napapatos sa maputing tamong na kanigtian na mga pliegues, na nagmamato kan saiyang mabining hawak, naghihigda su daraga sa catreng kamagong sa tahaw nin mga tabing na jusi asin piña. Su saiyang buhok na minabilog nin cuadro sa palibot kan binonay na saiyang. lawog, minapalataw kan silag na itong lungsi, na nabubuhay lamang kan saiyang darakulang mga mata na tagob nin kamondoan. Sa saiyang kataid su duwa nyang amiga asin si Andeng. na may kapot na inopod na azucena,
Pinulso ni De Espadaña, hiniling su dila, naghapot nin nagkapirang hapot, asin nagsabi na nagkikirikiri.
“Nag.... hehélang, alagad_maoomayan!”
Hiniling nin kaabhawan ni Doña Victorina su mga duduman.
“Liquen (44-a) na may gatas pagkaaga, jarabe de altea, duwang pildoras de cinoglosa!”’ an pagboot ni De Espadaña.
“Pakosga an saimong boot, Clarita,” an ‘sabi ni Doña Victorina na rominani; “napadigdi kami sa pagbolong saimo... Ipapamidbid ko ika sa sakong pinsan!”
Namongnan si Linares sa paghiling kan magagayon:
