“Magibo ko daw iyan na ika mansana dai magbasangbasang sakuya?
“Alagad! mga katibayan! igwa nin mga katibayan? Nagkakaipo ako nin mga katibayan!” hominagayhay na tinatakigan si Crisostomo.
Kinoa kan daraga an duwang papel sa saiyang daghan.
“!Duwang strat kan sakong ina, duwang surat na isinurat sa tahaw kan saiyang mga panghihimasol, kan pinagdadara nya ako sa saiyang tulak! Koaha, basaha an mga iyan asin ta saimong makikita na isinosumpa nya ako asin saiyang minamawot an sakong kagadanan... an sakong kagadanan na sayang lamang na hininguha kan sakong ama huli sa mga bolong! An mga surat na ini nalingawan nya sa harong saiyang pinagerokan, nakoa kan tawo asin iningatan an mga ini, asin itinao sakuya na karibay kan saimong surat... sa pag paseguro, sunod sa saiyang sabi, na dai ako magpakasal saimo na daing kapahintogotan an sakong ama. Magpoon kan pagdadaradarahon ko iyan kapalit kan saimong surat, namatean ko an lipot sa sakong puso. Isinikwal ko ika, isinikwal ko an sakong pagkamoot...ano an dai gigibohon nin saro huli sa sarong inang gadan asin sa duwang buhay? Pinagkulakulaan daw ako kun aanohon ninda su saimong surat?’
“ Natakot na marhay si Ibarra. Nagpadagos si Maria Clara:
“Ano pang natatada sakuya? Ikasabi ko daw saimo kun siisay an sakong ama, nakasabi daw ako saimo na humagad ka saiya nin tawad, sa saiya na pinapagtios nin makuri su saimong ama? Masabihan ko daw su sakong ama na patawadon ka, masabihan ko daw na ako an saiyang aki, sa saiya na naghorot na bulanos kan sakong kagadanan?!Daing ibang natatada sakuya kundi magtios, ingatan ko an tagonghilom, asin magadan sa pagtios!... Ngunyan, katood ko, ngunyan na natatalastas mo na an mamondong salaysay kan makauugay mong si Maria, igwa ka pa sa saiya kan hoyom na iyan na mapaglanghad?”
“!Maria, saro kang santa!”
“Mamongaya ako, mantang naniwala ka sakuya..
“Alagad," an sabi pa kan hagbayon na nagliwat nin tingog, “nadangog ko na ikakasal ka...
“!Oho!” sominiloksigok su darags; “ipinipirit sako
