“Dai ako napadigdi sa paghagad saimo nin kabilangan... napadigdi ako sa pagtao saimo nin kamoninongan.”
“Habo ako kan kamoninongan. Pinagbabasangbasang mo ako, asin an pagbasangbasang mong iyan mapaluwas sakong mapait sagkod kagadanan!”
Nakita ni Ibarra su pagkadai nin pagsarig asin su kasakitan kan makauúgay na babaye, asin hinapot kun anong hinohorot.
“Na maniwala, kang sa giraray minahal ko ika!”
Hominoyom si Crisostomo na may kaibang kapaitan.
“!Ah! pinagboborongborongan mo akó, pinagboborongborongan mo an katoód kan saimong pagkaaki, sakod pa man dai ako nagrirong saimo nin and man na kaisipan!” an may sakit na hagay-hay kan daraga.! “Nasasabotan ko ika! Kun maaraman mo an sakong kasaysayan, an mamondong kasaysayan na ibinuyagyag sakó sa sakong paghélang, magdadara ka nin tigay sakuya asin dai ka magkakaigwa kan hoyom na iyan sa sakong kasakitan. Tadaw ta dai mo pinabayaan na magadan ako sa kamot kan sakong daing pakasabot na parabolong? Laló kutang magkasi kita mamongaya.
Pominahingaló nin sarong hidalé si Maria Clara asin nagpadagos:
“'Minuya mo ito pinagborongborongan mo ako, patawadon logod ako kan sakong ina. Sa saró kan mga masakit na banggi kan sakong mga pagtios, ibinuyagyag sakuya an saimong pagkamoot... maliban lamang kun patawadon ka kan sakó mansanang ama kan paglanghad mo saiya!”
Sominibog si Ibarra asin nagtakang hiniling su daraga.
“Ohó,” nagpadagos sya; “nagsabi sakuyá su tawo na dai sya makakatógot na makasal kita, tara ipapangalad saiya kan saiyang katangyuhan, asin ta mapipiritan syang ibuyagyag iyan, sa panganib nin sarong dakulang escandalo, ta an sakong ama...”
Asin ihininghing sa hagbayon an sarong ngaran sa orog kahababang tingog na sya sana an nakadangog:
“Anong súkat kong gibohon? Isikwal ko an giromdom kan sakong ina sa sakong pagkamoot, an dangog kan sakong ama-ama asin an marhay na pagngaran kan tunay?”
