kan sakong amá an átang na iniho... minahal nya ako asin pigbúhay ako asin bakó nyang katongdan, binabayadan ko saiya an útang na boot na iniho na ipinangakó ko saiya na katiwasayan huli sa bagong ining pagkakadugó, alágad..”
“Alágad?”
“Dai ko kalilingawan an mga pinanumpaan ko saimong kadayupotan.”
“Anong inissip mong gibohon?” na hapot ni Ibarra na naghihingúhang bomasa sa saiyang mga mata.
“An omaaboton madiklom asin an Kapaladan nasa kadikloman! Dai ko maaraman kun anong súkat kong gibohon, alágad maaraman mo na saró sana akong mamoot, asin kun daing pagkamoot, sagkod pa man dai sakong makakarógaring. Asin sa saimo, anong mangyayari saimo?”
“Ako bakong anó kundi saró lámang na dulag... mádulag ako, dai mahahaloy matutuklasan na nakadolag ako, Maria...”
Kinapotan ni Maria Clara kan magibong nyang kamot su payo kan hagbayon, paolit-olit nyang hinadokan sa ngabil, kinogos, asin dangan, panaleng isinikwal saiya.
“!Dumulag ka, dumulag ka!” an sabi saiya; “!dumulag ka, bantay!”
Hiniling sya ni Ibarra nin nagsasagang mga mata, alagad sa saré nyang pasabot, hominarayo na lango su hagbayon, nagduduwaduwa. ..
Linumpat naman su cerco asin lominaog sa sakayan. Si Maria Clara nangngalindoonan sa alidoonan nagtatanaw kaito na naghaharayo.
Tinokas ni Elias su saiyang kopya asin doko na gayong gominalang saiya.
“Hinanyoga pó an mokná na sakong pinagatidátid,” an sabi ni Elias na may pinagiisip kan magpasiring sinda sa San Gabriel. “Tatagoon ko ika ngunyan sa harong nin saró kong katoód sa Mandaluyong, dadarahón ko saimo su gabós mong kuwarta, na sakong kinaligtas asin tinagó sa póon kan baliti, sa makikilantas na linob-
