“Hare kahandal,” an simbag kan hagbayon na baga may kamondoan su tingog; “Aram ko na pinagoosig ka, alagad bako akong paraboyagyag nin sala.”
“Bakong huli sakuya, bakong huli sakuya!” an sabi
ni Elias na may kaibang kabuhayan asin kaabhawan;
“huli saimo; dai akong anong ikinatatakot sa mga
tawo”.
Nagorog su pagtaka kan satong hagbayon; su tanog
kan pagtaram kan taga nayon na ito na piloto kan
énot, bago asin garong daing pakalabot sa saiyang
kamugtakan siring sa saiyang kapaladan.
“Ano an boot mong sabihon?” an saiyang hapot na siniyasat kan saiyang paghiling an tawong ito na dai masayodan.:
“Dai ako nagtataram sa pamamatahaw nin mga bagay na masakit masayod, hinihinguha ko na maging malinaw an sakong itinataram. Sa orog mong pakahiwas sa panganib, kaipuhan na akalaon kang aliwalas asin magtiwala an saimong mga kaiwal.”
Sominibog si Ibarra.
“An sakong mga kaiwal. May mga kaiwal ako?”
“Igwa po kita gabos, seňor, magpoon sa pinakasaday na lumalayog sagkod sa tawo, magpoon sa pinakadukha sagkod sa pinakamayaman asin pinakamakapangyarihan! An pagkaigwa nin kaiwal, iyo an katogonan nin kabuhayan!”
Daing girong si Ibarra na hiniling si Elias.
“Bako kang piloto, bako ka man taga nayon...” an sabi sa hababang tingog.
“Igwa kang mga kaiwal sa mga haralangkaw asin mga harababang kalikosan,” an padagos ni Elias na dai magmangno kan mga tataramon kan hagbayon; “dakulang bagay an saimong minomokna; igwa ka nin nagaging panahon, su saimong apo may mga kaiwal, ta nagkaigwa sinda nin mga pakamaté, asin sa buhay bakong an mga maliwag an mga nakakasadol nin kaongisan, kundi an mga tawong may dangog.”
“Mga midbid mo an sakong mga kaiwal!”
Dai tolos sominimbag si Elias asin nagisipisip.
“Saro an midbid ko, su nagadan,” an simbag. “Kasoodmang banggi natuklasan ko na pinaghohomaan ka niya, huli sa nagkapirang kataga na pinag-olayan saka nin sarong dai midbid na nawara sa kadikloman.” Ini dai makakaon kan mga sira na siring kan saiyang ama;
