An sa bangging gamgam minahalé sa saíyang iyoíyong
érok, an labot nin sarong gurang na káhoy, na minalaglag kan kalipungawan kan mga kadlágan...
“!Hare, hare pagawit!” an sabi kan alfereza sa sarong tagalog na dai nin kakundian, na kanayon tindog na baga pinagkakaluwasan; “dai ka magawit! nararaot ako kan mga versong iyan!”
Tominonong su rongaw; suminabi su kagawad: "!Abaa! tatao palán nin tagalog!” asin pinagparahiling su sénora panó nin pagtaka.
Nasayod kaini na nakabantaag su saiyang hinihilom; nasopog sya, asin, huli ta an saiyang ugalé bakong sa babaye, lominuwas na ongotongot asin kaongisan su sdpog. Itinokdo su tata na daing pagatidatid asin sa sarong tumban pininto ito pakaluwas. Lominibot nin nagkapira sa lalamban na pigpoporopiripit su latigo sa saiyang himorosog na mga kamot, asin, asin, pakaantoro nin bigla sa kahampang kan rongaw, sinabihan ini sa kastila: — “!Sayaw!”
Dai naghiro si Sisa.
“!Sayaw, sayaw!” an sabi liwat sa tingog na mangirhat.
Pinaghihiling sya kan rongaw nin mga matang nakakalakop, daing kapahayagan: ibiniyaw kan alféreza su sarong takyag, dangan su saibong pinalabadlabad ito: sayang, dai nakasabot si Sisa.
Lominokso, nagborobiribid; pinagdidinggit su saro tanganing omarog saiya. Sa harayo nadadangog su musica sa procesion na nagtotogtog nin sarong mahalagang marcha, alagad inoongotongotan na naglolokso su Señora na ibang compas an pigsososog, ibang togtog an nagdadaging sa laog kan saiyang ginhawa. Daing hiróhiro si Sisa na naghihiling saiya: sarong bagay bilang pakikilabot lominadawan sa saiyang mga mata asin sarong maliyang hoyom an hominiro sa saiyang mga malamuting ngábil: namumuya sya kan sayaw kan señora.
Tominonong ini na baga nasopgan, ibiníyaw su látigo, an latigong ito na midbid kan mga parahabon asin kan mga soldados, gibo sa Ulangó asin inabotan kan alféreza su mga piniripit na kawat, asin nagsabi:
“!Ngunyan nánongod na man saimo an pagsáyaw sayaw!”
