Lominogsot si Ibarra may kasunod na sarong gurang na sorogoon; pinahalé su lunadan sa sarong pasabot sa nagdadara kaito asin napasiring sa campo santo, daing gironggirong.
“Dai ako nakabalik huli kan sakong hélang asin iba pang mga pangangatamanon!” an may pagkatakot na sabi kan gurang; “si Capitan Tiago nagsabi na bahala na syang magpatindog nin sarong nicho; alagad nagtanom ako nin mga burak asin tinogdokan ko nin cruz na saké mansanang gibo...”
Dai nagsimbag si Ibarra.
“!Diyan po, sa likod kan cruz na iyan!” an padagos kan sorogoon na may itinokdong sarong sogod kan makaagi na sinda sa tata.
Nariribaraw na marhay si Ibarra, mala ngani ta dai sya nagmangno kan hiro nin nagkapira katawo kan pagkamidbid saiya, inontok ngona kan mga ito su saindang pagpangadyé asin sinonod sya kan mata na pano nin pangangalumpati (158). Maingat su paglakaw kan bagong tawo (159), naglilikay na makabatay sya sa mga linobngan na madaleng mamidbiran huli kan kapilwakan kan daga. Kan énot na panahon saiyang binabaratayan, ngunyan saiyang iginagaralang; su saiyang ama nasa siring na kamugtakan. Ominodong pagdatong sa ibong kan cruz asin nangalagkalag sa bilog na palibot. Nagtaka asin dai nakapagkaalo su saiyang kairiba; naghanap nin mga gira sa daga asin saén man dai nakakita nin cruz.
“Digdi?” an sabi sa hababang tingog asin baga nanggogdop; “baka, duman; alagad nakogay su daga!”
Mamondo si Ibarra na naghihiling saiya.
“!Oho!”. an padagos nyang tataramon, “nagigiromdoman ko na may gapo sa kataid; horohalipot su linobngan; naghehélang kaito su paralobong; sarong paraoma an nagkotkot; alagad hahapoton ko sya kun inano su cruz.”
Dinolok ninda su paralobong na dating nagmamasid sainda.
Tinaong galangan sinda kaini kasabay na tinokas su salakot.
“Tkasabi mo daw samuya kun arin su linobngan na duman igwa kaito nin sarong cruz?” an hapot kan sorogoon.
Tominanaw sa pook su pinaghapot asin nagisipisip.
