"Dai ko nahimo, Salomé," an simbag ni Eliás sa hababang tingog, "ominabot su falúa asin naglibot sa dágat. Igwa dumán nin sarong tatao sakuyá."
"Diós! Dios!" an rimorimo kan daraga na hiniling nin kahandalan si Elías.
Sominonod an sarong haláwig na dai paggirongan: su piloto daing kaálong pinaghihilinghíling su mga honod-hónod na mga sanga nin kawayan na nagdodokó-dokó na pinaghihiróhiró sa magibongibong su mga mapapanas na mga dahon.
"Nalingá kang marhay?" an hapot ni Salomé!
"Naaling? Sinda, sinda nagkarilingá!" an simbag kan hagbayon.
"Isabi mo sakó gabós kun paano mong pinalipas su aldaw; kun mádangog ko iyán sa saímong ngosó, magmomongaya akong marhay na garo mansana akong nasa-pagiriba nindo."
"Tara... nagharalé... nanirirá. . . nagaráwit... asin nag-aralingáling!" daing pangataman na sominimbag.
Kan dai na nakakatagal si Salomé naghapot saiya sa paghiling asin sinabihan sya.
"Elías, mamondó ka!"
"Mamondó?"
"Nasasabotan ko ika!" an pahayag kan daraga. "Mamondó an saímong búhay. Nahahandal ka gayod na madáyag ka ninda?"
Sarong hoyom baga bílang lominadawan sa ngosó kan hagbayon.
"May nagkukúlang saimo?"
"Bakong igwa ako kan saimong pagkakatóod?" an simbag ni Elías.
"Kun iyo iyán, anó ta síring ka?"
"Nagkapira mo na sabiha sakuyá, Salomé, na ako dai nagpaparakaalo."
Idinokó ni Salomé su saíyang payo asin nagpadagos nin pagtahí, dangan sa tingog na hininguha nyang máging daing pakiman-o, hominapot giráray:
"Dakol kamo?"
"Dakol sinda!"
"Dakol na mga babaye?"
"Dakol..."
