iuinalat mo an ladauan nin saimong Lalaogon,
asin huli sacó, minsan alang-alang,
binoot mong paaguihon digdi sa estampa an
simong pag-ampon caining banuaan.
Ica an magboot sacô dian sa saimong trono.
Sôli sa pusô co an pagcamoot arog caidtong sa maheheracon na babae,
sa pagpahid co can magna luha
nin magna duc-ha, na iyo an casalihid mo,
asin sa pagrağna sainda sa saindang pagtios
gnonian na nagbabaclay sa masaquiton na dalan.
Pasiriğna sa saimo an samong paglacad.
Guiboha na omiba aco simo sa Calvario, asin con
aco luyahon, ica, mahal na Lalaogon, an omantabay sacò, an sacong pailihan, an sacó somorog sa pacaabot duman sa mamurauayon
na Jerusalem. Auot pa.
¡Oh Esposo nin dugo! ¡Oh mahoyoon na Cordero! ¡Oh matinios na Jesús! Ominabot ca na sa catapusan nin sa imong paglacao: yaon ca na sa ibabao can altar na aatagnan saimo. Alagad, ¿ano ta itinotogot mo, Jesús co, na hubaan ca can simong gubing sa atubağnan nin cadaclan? ¡Hinobaan an nagpapagubing nin magna burac sa magna capatagan, nin laui
