iuinalat mo an ladauan nin saimong Lalaogon, asin huli sacó, minsan alang-alang, binoot mong paaguihon digdi sa estampa an simong pag-ampon caining banuaan. Ica an magboot sacô dian sa saimong trono. Sôli sa pusô co an pagcamoot arog caidtong sa maheheracon na babae, sa pagpahid co can mag̃na luha nin mag̃na duc-ha, na iyo an casalihid mo, asin sa pagrag̃na sainda sa saindang pagtios g̃nonian na nagbabaclay sa masaquiton na dalan. Pasirig̃na sa saimo an samong paglacad. Guiboha na omiba aco simo sa Calvario, asin con aco luyahon, ica, mahal na Lalaogon, an omantabay sacò, an sacong pailihan, an sacó somorog sa pacaabot duman sa mamurauayon na Jerusalem. Auot pa.
¡Oh Esposo nin dugo! ¡Oh mahoyoon na Cordero! ¡Oh matinios na Jesús! Ominabot ca na sa catapusan nin sa imong paglacao: yaon ca na sa ibabao can altar na aatag̃nan saimo. Alagad, ¿ano ta itinotogot mo, Jesús co, na hubaan ca can simong gubing sa atubag̃nan nin cadaclan? ¡Hinobaan an nagpapagubing
nin mag̃na burac sa mag̃na capatagan, nin laui
