potan nin venda na may dugo; kun niyamo aram na
ito lungib nin mga tulisan, makakasabi kami sa pagkabasa niyamo kan pagkawara nin paglaom sa lawog kan
gurang, na iyo ito su Torre del Hombre kan vispera kan
pagkaon ni Ugolina kan saiyang mga aki.
Nagpangtirindog su mga lalaki pagdatong ni Elias asin kan kanoro, alagad nagkatiriwasayan sa sarong pasabot kan kanoro, na siniyasat na lamang su piloto, na dai nanggad nin hamo.
Luhayluhay na sominalingoy su gurang asin nakita niya su tindog ni Elias, na nagmamasid saiya tokas su kalo, tagob nin kamondoan asin interés.
“Ika?” an hapot kan gurang na kan mamidbid su hagbayon, rominoroliwanag su paghiling.
“Ano nang kamugtakan ini nindo!” an sabi ni Elias sa malihay na tingog asin nagkikirikiri.
Daing girong na dominoké su gurang, pinasabot su mga tawo, na nagpanirindog asin nagharale, pakatapus pakapasalimbadi su tindog asin lawason kan piloto.
“Oho!” an sabi kan gurang ki Elias kasu sinda na sana; “igwa nang anom na bulan, kan pasakatan ko ika sa sakong harong ako kaito an nahérak saimo; ngunyan liwat an kapaladan, asin ika an nahehérak sakuya. Aldgad tikaw, asin sabihi ako kun paanong nakaabot ka sagkod digdi.”
“Kan maaraman ko su nangyari saimo may mga kaglima nang aldaw,” an simbag kan hagbayon sa luhayluhay asin sa hababang tingog, na pasiring su paghiling sa ilaw; “tolos mansana naglakaw ako asin hinanap ko ika sa kaboboldan haros duwang lalawigan an sakong nalibot.”
“Tanganing dai makapagpabolos nin dugong daing sala, nangaipong dumulag ako; tarakot na humampang su sakong mga kaiwal asin pinaatubangan lamang ako nin mga tawong makauugay na dai sako nagpakaginibo nin ano pa man na karat-an.”
Pakalihis nin sarong halipot na odong na ginadmit ni Elias sa pagbasa kan mga kaisipan sa malipungaw na lawog kan gurang, nagsimbag.
“Napadigdi ako sa pagmokna saimo nin sarong bagay. Mantang sayang su sakiyang pagparahanap nin natatada pang kasapi sa angkos na ginikanan kan pagkapahamak kan sakuya, hominolaw akong humalé sa sakong pinagoontokan na lalawigan, tanganing omola-
