maalimyong burak nakakalakop sa pangpang, asin su
salogan mayomhok na basod. Pahangang pabakontodon kan
doros su solog kaito; masasabi gayod kun
makita ito na nagmamahoyo. Alagad panalé sanang
hominayatpit su pinagbobolosan mga magagaspang na
mga bato nagpakatapa sa agihan, mga gururang nang
mga batang an pinagaragihan na nanagkaharaman na
mga dique, ah! dangan ominongal su salog, tominalobo,
kominalakaga su mga alon, pinaglilinoklinok an mga
sabong haralangkaw, sinasangpaan an mga gapo asin
minapasiring sa kadagatan!
Muyang magngadyé, alagad siisay an magngadyé sa pagkadai-nin pagsarig? Mangadyé kun nananarig asin kun dai, asin minatingkalag kita sa Dios, daing iba kitang pinapaluwas kundi mga hinanakit. “Dios ko!” an kurahaw kan saiyang puso, “ano ta ibinobulag nin siring an sarong tawo, tadaw ta isthay saiya ipinagngingimot an saimong tala-init, siring man an saimong angkas, dai mo tinatago na makita an saimong langit ano ta isuhay saiya an pagkamoot na minsan daing langit daing angkas asin daing tala-init mangyayaring mabthay an saro alagad dai nananggad kun dai an pagkamoot.”
Nakadatong daw sa trono nin Dios an mga kinurahaw na iydn na dai nadadangog nin mga tawo? Madangog daw iyan kan Ina kan mga palad?
“A!” an makautigay na daraga na dai nakamidbid nin sarong ind nagngangdhas na ipagkatiwa an mga kadalitaan na ini na minagikan sa mga pagkamoot sa ibabaw nin daga sa orog kalinig na itong puso, na daing ibang namidbidan kundi an pagmoot nin sarong aki asin an sa sarong ina sa saiyang mga kasakitan minadolok sa diniyosnon na ladawan nin babaye, an orog kagayon na idealizacion kan ka ideal sa gabos na mga linalang, sa mapagtulang lalang na iyan kan Cristianismo, na nagkakasaro sa saiya an duwang orog kagayon na kamugtakan nin babaye, virgen asin ina daing mga pagtios, na pinagaapod tang si Maria.
“Ina, Ina!” an saiyang siniloksigok.
Lominaog si Tia Isabel tanganing haleon siya sa saiyang kasakitan. May nagdaratong na nagkapirang mga kaugay nya nin boot asin muya siyang makaolay kan Capitan General.
