yang lawog asin pinogolan su saiyang paghibi.
Pagdatong sa lansangan, nangalagkalag sa saiyang palibot na dai pang naiisipan kun anong sukat nyang gibohon, dangan, baga sa igwa nang pinagmarhay, ma- daleng hominarayó.
“An mga timawa, mangmang asin nagbabayad, matanos na pakidlayan sinda sa kamangmangan tangant sindang mamongayahan.”
(Lope de Vega)
Su dánaw, nalilikosan nin mga bolod, moninong na natotórog kaiba an pagsaginsagin kan mga banhangan (223), na garo bagang dai sominabay sa barongbarong kan bangging ominagi. Su mga énot na alagaag kan liwanag kan mga alamag, na minalataw sa tubig sa harayó nangaglalaladawan, haros sa pinag sokmolan kan langit asin daga, mga abohon na mga bagaybagay: mga baroto nin mga parasiré na nangagkakawikaw kan mga hikot; mga casco asin mga paraw na nangagtitindi kan saindang mga layag. _ Duwang (2) lalaki, na magkasi litong bulanos, mga daing girong na pinaghihilinghiling su tubig sa sarong (1) kalangkawan; saro sainda iyo si Ibarra asin su saro hagbayon na mahoyo su pamandok asin malipu- ngaw su tindog.
“IDigdi!” an sabi kaini; “digdi ihinolog su bangkay kan saimong ama. Digdi kami dinara kan sepulturero: si Teniente Guevarra asin ako!”
Malédok na kinaptan ni Ibarra su kamot kan hagbayon.
“Dai ako súkat pasalamatan huli kaiyan!” an simbag kaini. “Kaniguan an sakong utang-na-boot sa saimong ama, asin dai akong ibang ginibo saiya kundi an pag- damay saiya sagkod sa lolobngan. Napadigdi ako na daing midbid na siisay man, dai nin mga padidiyahan (224), daing pagngaran, daing sadiri, siring ngunyan.