mansana an namahalá kan toklós, sya asin su katóod nyang si Simoun, asin daing iba. Nagkariribok sa harong, napadumán su teniente de la Veterana, asin pakatapus na togonon su gabós na hilomon an bágay na ito, pinahumalé ako. Alagad. . .”
“Alagád. . . alágad. . .” naghihiraraw-od si Momoy asin tinatakigan.
“Nakú!” an sabi kan Sensia na pinaghihiling su saiyang novio asin tinatakigan sa paggiromdom na nakikinasal ito; “an señoritong iniho... kun pominotok. . .”
Asin hinihíling su saiyang katipan nin mga matang naangot asin pinagngalsan su saiyang kadasigan.
“Kun pominotok. . .”
“Daing matatadang búhay sa bílog na lansangan nin Anloague!" an saligbaton ni Capitan Toringoy na nagpahiling nin ísog asin dai lámang nin pangirogkirog sa atúbang kan saiyang angkos.
“Pominulí akong nangingirhat, sa pagisip ko sa saró sanang silyab, sarong cigarrillo, kun nahólog okun naolá an sarong lampara, dai na kutá kita sa mga horas na ini máging General, máging Arzobispo, máging ano pa man, minsan na lámang mga empleado! Nagkagaralpong kutà su gabós nagdalaw kasu banggi sa fiesta!"
“Kabanalbanáleng Virgen! An señorito na ini...”
“Susmariosep!” an hagayhay ni Capitánang Lóleng; “iritoon dumán su gabós na may mga útang samuya; susmariosep! Asin dumán sa harani may saró kaming harong! Siisay daw...”
“Ngunyan maaaraman nindo,” an dúgang na sabi ni Chichoy sa hababang tingog, “alágad kaipuhan na ingatan nindo an tagong-hílom. Ngunyan na hapon nakasompong ako nin sarong katóod, sarong escribiente sa sarong oficina, asin sa pagtarap dapit kaining bágay, itinao sakú su clave: naaraman nya nagkapirang empleado... Siisay sa saindong paghoná an bominugtak kan mga sinákong pólvora?”
Kadakol kan nangirirogkirog; si Capitan Toringgoy sana an hominiling nin pasalimbad ki Isagani.
“Su mga fraile?”
“Si intsik Quiroga?”
“Sarong estudiante?”
