su escena kan esfringe!
“Tara, Padre Salvi?” an saiyang hapot; “pinagmimidbid mo an lagda kan saimong katood?”
Dai nagsimbag si Padre Salvi; nagpahiling nin hirong titataram asin dai nin pagaram kan saiyang ginigibo, pinaagi su servilleta sa angog?”
“Anong nangyayari sa Saimong Pagkaigagalang?”
“!Rogaring mansanan nyang surat!” nagsimbag sa hababang tingog na pahangang nasabotan; “rogaring nasurat ni Ibarra!”
Asin pakahorandig sa horandigan kan saiyang silla, ihinolog su magibong na takyag na baga nawaran nin kosog.
Su karibarawan naging kangirhatan; naghinirilingan lambang saro, na dai nin itinigmok na ano man na tataramon. Boot bumuhat su Saiyang Kahalangkawan, alagad sa kahandalan na pamugtakon na natatakot sya, linupig sa saiyang sadiri asin nanglagkalag sa saiyang palibot. Dai nin mga soldados: bako nyang mga midbid o mga sorogoon na nagririlingkod.
“Magpadagos kita nin pagkaon, mga ginoo, asin dai nyato pagtaohan nin halaga an sarong soba!”
Alagad su saiyang tingog bakong nakapatiwasay, kundi nakapangana logod kan kahandalan; tinatakigan su tingog.
“Sa paghona ko iyan Mane, thecel, phiares, dai nangangahologan na kita gabos gagaradanon ngunyan na banggi?” an sabi ni Don Custodio.
Su gabos anas na dai nagpakahiro.
“Alagad manyaring horodongon kita...”
Nagpanglokso sa saindang mga tukawan.
Su ilaw nagpoon na nin pagromarom nin luhayluhay.
“Maparong an ilaw,” an pangmasid na tataramon kan General na dai natitiwasay; “muya kang magpaoldot kan metsa, Padre Irene?”
Kan hidaleng ito, siring sa rikas nin kikilat, lominaog an sarong angka nakatumba nin sarong silla asin nakabangga sa sarong sorogoon asin, sa tahaw kan panggilantas nin gabos, hinakbot su lampara, dominalagan pasiring sa azotea asin iinapon ito sa salog. Gabos nakaagi sa laog nin sarong segundo; dominiklom su comedor.
Naholog na sa tubig su lampara kan makakurahaw su mga sorogoon nin: -- “Parahabon, parahabon! na nag-
