tagong-hilom.”
“Ano, an maalam (371) na si Basilio may nakakaptan na mga tagong-hilom?”
“!Abobo!” an simbag ni Tadeo, “asin mga orog na gayong mahalaga! Igwang mga bagay na dai maladop na sya lamang an nakakaisi kan llave. .. su nawarang barobata, su monja. . .”
“Mga ginoo, an pansit lang-lang iyo an nangorogngorog na sopa!” an kurahaw ni Makaraig; ‘“siring sa makikita mo, Sandoval, binibilog nin mga tubo, mga hipon o mga boyod, linotong sogok, sotanghon, mga laman nin guna asin inda kun ano pa. Bilang tinagba, ialay nyato ki Don Custodio an mga tul-ang; hilingon ta kun igwa syang imokna sa mga iyan!”
An talumpating iniho sinabat nin sarong maogmang harakhak.
“Kun makaaram. ..”
“Madigdi nagdadalagan!” an digang na sabi ni Sandoval; “marayrahayon an sopa, ano an ngaran?”
“Pansit lang-lang, kun sa pagkasayod, pansit intsik tanganing mapalaen sa saro na rogaring kan bansa.”
“Bah! ngaran na masakit matandaan. Sa dangog ni Don Custodio nginangaranan kong mokna nin sopa!”
Inako su bag-ong pagngaran.
“Mga ginoo,” an sabi ni Makaraig, na iyo an nag- pamugtak mga loté; “igwa kita nin tolong loto! Lumpia na sa intsik na karneng orig. . .”
“Idolot ki Padre Irene!”
“Hare! Si Padre Irene dai minakaon nin orig kun dai haleon an dongo,” an sabi sa hababang tingog sa saiyang kataid nin sarong hagbayon na taga Iloilo.
“Hahaleon nya an saiyang dongo!”
“Iholog an dongo ni Padre Irene!” sarabay na nag kururahaw su gabos.
“Kagalangan, mga ginoo, orog na kagalangan!” an hagad ni Pecson dara an makangingising kapormalan.
“An ikatolong plato tortillang aniit. . .”
“Ipanongod sa mga fraile,” an digang kan taga Visaya.
‘Huli ta mga aniit an mga iyan,” an panapus na sabi ni Sandoval.
“Tama, asin aapodon na torta nin mga fraile!”
Nagsarabay sa pagulit su gabos: “torta nin mga fraile!”
