“Tara, sabihan mo si Padre Camorra,” naghidaleng tumaram si Basilio na hilom na siniko si Isagani, “sabi han mo sya na kun tubig an saiyang inomon, bakong arak o cerveza, sakale, magtagumpay kita gabos asin dai nakakapagparatao nin dahelan sa pagtaram . . .”
“Asin taraman mo sya,” an dugang ni Isagani, “na dai pinakimanohan sa mga paniniko kan saiyang katood, na an tubig mahamison asin nagsisipabayang inomon, alagad linalamos an cerveza asin sinisigbo an kalayo; kun mannit, alisngaw; kun nabubukag, kadagatan asin nagkaigwa nin panahon na rinatakan su kasangtawohan asin pinahonoghonog su kinaban sa mga natutugsaran kaiyan!”
Itinongkahal ni Simoun su saiyang payo asin minsan dai nababasa su saiyang paghiling ta natatahoban kan saiyang bughaw na salming sa mata, sa natatada kan saiyang lawog nakikita na sya nagtataka.
“!Marayrahay na simbag!” an sabi; “alagad natatakot ako na magkaraw sya asin hapoton ako kun noarin magiging alopoop an tubig asin kun noarin magiging ka dagatan. May pagkadaing-paniwala asin mapag-ologolog na marhay si Padre Camorra!”
“Kun initon iyan (54) kan kalayo, kun an mga saradit na salog na ngunyan hiriras sa mga garaak na mga kasalogan, itinotolak kan kapaladan magkatiripon sa kaladman na kinokotkot kan mga tawo,” an simbag ni Isagani.
“Dai, ginoong Simoun,” an dagdag ni Basilio sa mapagsubang tingog. “Ulita saiya an rawitdawit na ini kan katood ta mansanang si Isagani:
“Tubig kami, sabi nindo, kamo kalayo; Siring sa muya nindo, nangyari na gayo! !Mabuhay kita sa kamoninongan Asin kan solo di kita makita na nakikilaban! Kundi boronyog sa pakanood nin kadonongan Kan mga caldera sa mainit na kamugtakan, Daing kaangotan, daing kaongisan, Hamanon ta an alopoop, ikalimang bagay, Kauswagan, buhay, liwanag asin silansikan!”
“Utopia, utopia!” an daing kabuhayan na simbag ni Simoun; “magkakasabatan na an maquina . . . inomon ko ngona an sakong cerveza.”
Asin daing paaram, binayaan su duwang katood.
