su mga saindo sakong itinaram,
kasu, sa makúring ingat,
sa táhaw nin mga dahon
nin daan na aklat,
sakuyá na hinigpisan.
Pagdara kamo, !oh mga búrak!
nin pagmahal na banayad,
sa sakong mga pagmahal,
sa sakong bansá katiwasayan
asin sa daga nyang matúbang,
sa saíyang mga lalaki kapaniwalaan,
sa saiyang mga babaye kabanalan,
ginhawa sa mga mahamis na linalang,
nasa pagsadiri nin mga magúrang..
Pagdutá nindo sa baybayon,
su itinalá ko sa saindong hadok,
sa pakpak kan símuy saindong ibugtak,
tara humadok, sumabay kaiyan
ano man na sakong mahal,
sinasamba, hinahalaganhan.
Alágad !ay! kamo mádatong,
mga kaburakan,
sa harayó kong kapuruan,
sakalé saindong maingatan
an saindong kúray;
alágad harayó kamo sa bansá,
bayanihon na bansá,
na pinagkakautangan
nindo kan saindong buhay,
nin hamot kamo mawawar-an;
alimyo sa kalag, asin lángit,
dai súkat pabayaan,
nakita sa saiyang pagsírang,
dai man nakakalingaw.
Heidelberg, Abril 22, 1886.
