“Ah! asin iniho an piloto?”
“Iyong gayo sunod sa sinabi samuya; nagaako ka sa saimong mga fiesta nin mga tawo na mga maraot an dangog. Sr. Ibarra.”
Hiniling siya kaini, magpoon sa bitis sagkod sa payo asin sinimbag siya kaiba an sarong dakilang pagbasangbasang:
“Dai ako kaipuhan na magtao saimo nin pakaaram kan sakong gawégawé. Sa samong mga fiesta an gabos rinirisibing bulanos, asin kun napadigdi ka, nagkaigwa ka kuta nin sitio sa latok, siring kan saimong alférez na nasa kaibahan niyamo may mga duwang oras pa lamang.”
Pakasabi kaini, tominalikod saiya.
Kinagaw kan sargento su saiyang bigote, asin sa saiyang pagisip na nasa gampi siyang maliyang padagos, nagboot na hanapon saen man sagkod sa kakahoyan su piloto na an mga tanda namumugtak sa kapedasong papel. Sinabihan siya ni Don Filipo:
“Isipon mo na an mga tandang iyan nababagay sa siyam sa lambang sampolong katutubo (333); hare paglakad nin sala!”
Katapustapusi nagbaralik su mga soldados, asin nagsarabi na dai sindang nasompongan na and man, mani sakayan, mani tawo, na sikat mapagtogodtogodan; rominamoramo su sargento nin nagkapirang kataga asin huminale siring kan saiyang pagdatong: estilo Guardia Civil.
Sa luhaylihay nagbalik giraray su kamoninongan, nagoran nin mga hapot asin nangagsawa su mga comentario.
“Diyata iyo ini su Elias na kominolog kan alférez sa laboy!”’ an sabi ni Leon.
“Asin paanong nangyari?” an hapot nin nagkapirang makikiaramon.
“Sabi kan bulan na Septiembre, sarong aldaw namaoranon na marhay, nakasumpong nin tawo na nagpapasan nin sungo. Malaboy na marhay su dalan asin sa gilid lamang an may hayakpit na agihan, na saro lamang katawo an makaagi. Sabi bako bagang pinaontok kan alférez su saiyang kabayo, inespuwelas ito, kinurahawan su tawo na sumibog: ini garong napawot nang sumibog sa saiyang linakawan, huli kan dara nya
