Nangrílipot su magtúgang.
“!Ika, Basilio, minomultahán ko nin duwang (2) sikápat (197), ta bakong torongo su saimong pagbagting!” an sabi sa sarong malagong na tingog na garong daing mga panígong mga dolos (198). “Asin ika, Crispin, mawalat ka ngunian na banggi sagkod na dai makatunga su saimong hinab-on.”
Hiniling ni Crispin su saiyang tugang na garo bagang mapasorog.
“Tinogotan na kami... pighahalat kami ni nanay ngunyan na ika-walong horas,” an may pagkatakot na tataramon ni Basilio sa hababang tingog.
“Dai ka man mapuli sa ikawalong horas, sagkod sa ikasampolong horas!”
“Alagad dai na po makakapaglakaw sa ikasiyam na horas asin harayo an samong harong.”
“Asin muya kang magboot sakuya?” an may kaangotan na hapot kaitong tawo. Asin kinaptan sa takyag si Crispin ta boot niyang goyodon.
“May saro na pong semana na dai mi nakikita an samuyang ina!” an pakimahérak ni Basilio na kinapotan su saiyang ngohod na garo bagang saiyang sosorogon.
Sa sarong talapak kan sacristan mayor nakabutas su saiyang kamot asin ginoyod si Crispin, na nagpoon maghibi na nagpabayang mapukan sa salog alintangang nagsasabi sa saiyang tigang.
“Hare ako pagbayae, gagadanon ako
Alagad su sacristan, na daing pakimano saiya, ginoyod sya sa hagyanan pasiring sa ibaba, asin nawara sa kadikloman.
Nawalat si Basilio na dai nakapagtaram minsan saro man lamang na kataga. Nadangog nya su linagabong kan saiyang ngohod sa mga tangga kan sadit na hagyan, sarong kinurahaw, nagkapirang talapak, dangan naginanay, dangan sa diit-diit napara itong mga makapupungaw na itong mga tingog.
Dai naghangos su aki: tindog na naghihimaté, borolakog na gayo su mga mata asin gogom su magibong na kamot.
“Noarin daw ako makakapag-arado nin sarong kabasan!”’ an ngorobngorob na saiyang taramon asin naghumaring lumusad.
Pagabot sa coro nanghimateng marhay: madaleon na
